Chirurgiczne usunięcie zęba zatrzymanego

Zęby zatrzymane są w pełni wykształconymi zębami z całkowicie uformowanymi korzeniami, które nie wyrżnęły się (np. z braku miejsca w szczęce) i ulokowane są w żuchwie lub w tkance kostnej szczęki.
Zatrzymaniu najczęściej ulegają zęby trzonowe (zarówno dolne jak i górne), ale także zdarzają się zatrzymania kłów, przyśrodkowych siekaczy górnych, oraz dolnych przedtrzonowców.

Przyczyny występowania zębów zatrzymanych

zbyt mały rozmiar szczęki uniemożliwiający wyrżnięcie się zęba/-ów
duże rozmiary zębów
torbiele zawiązkowe i guzy zębopochodne
występowanie zębów nadliczbowych
rozszczep szczęki
nieprawidłowa budowa anatomiczna zębów
uwarunkowania genetyczne
nieprawidłowy przebieg ciąży

Diagnoza i objawy

podstawowym badaniem, umożliwiającym zdiagnozowanie zębów zatrzymanych jest wykonanie zdjęcia rtg,
zatrzymane zęby mądrości mogą dawać niespecyficzne objawy w postaci migrenowych bólów głowy, problemów ze stawami skroniowo-żuchwowymi,
wokół takiego zęba może się również tworzyć stan zapalny albo torbiel.

Technika zabiegu

W głębokim znieczuleniu miejscowym chirurg nacina dziąsło, delikatnie znosi warstwę kości pokrywającą zatrzymany ząb, usuwa ząb w całości lub jego fragmenty po uprzednim przecięciu. Ranę zaszywa szwami na 7-10 dni.